به گزارش فراهان خبر به نقل از خبرنگار فرهنگی شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ بعد از جنگ هشت ساله ایران و عراق دلیرمردان و شیرزنان بسیاری به عنوان قهرمانان واقعی از جنس همین مردم به جامعه معرفی شدند؛ افرادی که جان نازنینشان را برای آسایش و امنیت همین مردم فدا کردند تا فرزندان ما در آرامش باشند.
اما پس از جنگ این مدل قهرمانی ها در راه و شیوه ای دیگر ادامه پیدا کرد تا ایرانمان همواره در همه عرصه های داخلی و جهانی استوار و سربلند باشد. یکی از این حوزه ها انرژی هسته ای بود که پیشرفت بومی آن از همان اوایل انقلاب مورد هجمه دشمنان این مرز و بوم قرار گرفت و آنها به هر بهانه ای نمی خواستند تا ایران و ایرانی در حوزه های علمی و استراتژیک رشد و پیشرفت داشته باشد تا به مانند گذشته در حلقه اسارت و وابسته به آنها بمانیم.
اما دانشمندان جوان و با انگیزه ما با وجود همه تحریم های علمی و فناوری، توانستند مرزهای این علم را جابجا کنند و کشور را به لحاظ توانایی های انرژی هسته ای ارتقا دهند؛ یکی از همین دانشمندان جوان دکتر مجید شهریاری بود. وی در سال ۶۳ و با کسب رتبه دوم کنکور در رشته مهندسی الکترونیک دانشگاه صنعتی امیرکبیر پذیرفته می شود و چند سال بعد با رتبه نخست کنکور ارشد، در رشته مهندسی هسته ای دانشگاه صنعتی شریف شروع به درس خواندن می کند. شهریاری جوان دکترایش را در رشته علوم و تکنولوژی فناوری هسته ای از دانشگاه امیرکبیر می گیرد و در سال ۸۵ با راه اندازی دانشکده مهندسی هسته ای دانشگاه شهید بهشتی، خود عضو هیات علمی آن دانشگاه می شود.
یکی از کارهای مهم شهریاری طراحی های مربوط به ساخت نسل جدیدی از راکتورهای هسته ای است که همه این فعالیت های مهم و استراتژیک بی تردید از دید دشمنان این نظام مخفی نمی ماند تا در صبح هشتم آذرماه ۱۳۸۹ دکتر شهریاری جوان با عملیات تروریستی به درجه رفیع شهادت نائل می شود.
قاب خالی سینما از قهرمانان علمی
اما سینما و تلویزیون که آماده ترین محفل برای قهرمان پروری و الگوسازی برای نسل کودک و نوجوان کشور هستند، در انفعالی تمام با دستانی خالی تنها نظاره گر این اتفاقات بوده اند و سهم هر کدام از آنها صرفا یک اثر کم بیننده بوده است؛ درصورتی که در حوزه های مختلف علمی مانند انرژی هسته ای، فناوری های موشکی دفاعی، پزشکی و هوافضا آنقدر افراد نخبه و دانشمند ایرانی وجود دارد که زندگی هر کدام از آنها می تواند سوژه ای برای فیلمسازان وطنی و خارجی باشد. سوژه هایی که با بی توجهی و با بی مهری اهل هنر، هر کدام مشغول فعالیت های علمی خود هستند.
صبح آخرین روز
سریال تلویزیونی «صبح آخرین روز» به کارگردانی حسین تبریزی و تهیه کنندگی مصطفی علمی فرد که درباره زندگی شهید مجید شهریاری ساخته شده بود و تنها سریال صدا و سیما درباره دانشمندان هسته ای است، اردیبهشت ماه سال گذشته از شبکه دوم سیما به روی آنتن رفت؛ سریالی ۳۰ قسمتی که به سفارش مرکز زنجان صدا و سیما و با همکاری و مشارکت سازمان انرژی اتمی و وزارت دفاع تولید می شود.
کاوه خداشناس در نقش شهید شهریاری ایفای نقش می کند و سپیده خداوردی نقش همسر این شهید را بازی کرده است. زهرا سعیدی، شهرام عبدلی، مهران رجبی، افسانه ناصری، سیروس همتی، میرطاهر مظلومی، حسن اسدی، پریسا گلدوست، مهدی علیپور و اردشیر رستمی از دیگر بازیگران این مجموعه نمایشی بودند.
هناس سینما
اما حسین دارابی که دیپلم افتخار بهترین کارگردانی اول را برای فیلم سینمایی «مصلحت» از ۳۹ امین جشنواره فیلم فجر به دست آورده بود، برای دومین فیلم خود به سراغ سوژه ای متفاوت از آثار معمول سینمای ایران می رود؛ برشی از زندگی داریوش رضایی نژاد و همسرش تا لحظه شهادت شاکله اصلی «هناس» دومین ساخته دارابی در حوزه سینماست. رضایی نژاد نیز از دانشمندان و نخبگان جوان حوزه هسته ای کشور بود که با عملیاتی تروریستی به شهادت می رسد و دارابی تلاش کرده تا در این فیلم ترس، استرس ها و سختی های زندگی کاری و به خصوص خانوادگی این شهید را به تصویر کشد.
بهروز شعیبی در نقش شهید رضایی نژاد و مریلا زارعی در نقش همسر شهید در این فیلم ایفای نقش کرده اند. فیلم سینمایی «هناس» برای نخستین بار در چهلمین جشنواره فیلم فجر به نمایش در آمد و در خرداد ماه امسال اکران عمومی خود را در سینماها آغاز کرد که با فروش بیش از ۴ میلیارد تومان در گیشه به نسبت برخی فیلم های پر سر و صداتر، فروش آبرومندانه ای داشته است.
بیشتر بخوانید؛
