باشگاه خبرنگاران جوان – کانال اندیشکده در پیامرسان ایتا با در پستی با اشاره به محتوای تولید شده درباره فواید روزه داری برای بدن در ماه مبارک رمضان توسط رسانه‌ها نوشت:
ایام ماه مبارک رمضان که می‌شود، به ناگاه حجم ارسال فرسته (پست‌هایی) که در آنها پزشکان و سخنرانان، با استناد به مطالعات مستقل پزشکی به بیان خواص پزشکی روزه‌داری می‌پردازند، زیاد و زیادتر می‌شود و مؤمنین دلسوز با خوشحالی و شعف این مطالب را دست به دست می‌کنند، تا از این عملِ عبادی دینِ خود دفاع کنند؛ غافل از خباثتی که در پس پرده این ماجرا در جریان است!
سکانس اول: دینِ ضعیف!
دور شدن جامعه متدینین از مبانی عقلانی و معرفتِ دینی، به نحوی آنها را برای دفاع از عقایدشان در تنگنا قرار داده، که مانند غریقی در دریای شبهات بدنبال شاخه‌ای می‌گردند تا برای نجات به آن چنگ زنند؛ ولو آن شاخه، بنیانِ سست علوم تجربی باشد! لحظه‌ای تأمل کنید:
آیا دین شما آنقدر ضعیف است که بدون نتایج چند آزمایش تجربی که قابل رد است، نمی‌توان از حقانیت تعالیم و تکالیف آن دفاع کرد؟! اگر نتایج این آزمایشات مثل هر یافته دیگر تجربی رد شود چه رخ خواهد داد؟!
آیا بهتر نیست برای دفاع از دین، نسبت به آن معرفت صحیح کسب کنیم؟!
سکانس دوم: دینِ ماتریالیستی!
وقتی بدون توجه دادن به جنبه معنوی روزه، مرتب از فواید گرسنگی برای بدن گفتیم و فلسفه یک عمل عبادی را که هدف از آن تمرین عبودیت و بندگی است، به آثار مفید جسمی تقلیل دادیم، در حقیقت به ترویج نسخه مادی‌گرایانه از دین کمک کرده‌ایم! نسخه‌ای که دین را از امری قدسی، به مجموعه‌ای از دستورات با فواید مادی (متریالیستی) فرو کاسته و آن را با تفاسیر مادی، زمینی می‌کند! لحظه‌ای تأمل کنیم:
آیا آثار گرسنگی کشیدن طولانی با آثار روزه یکسان است؟ آیا آثار شنا کردن با غسل یکسان است؟ یا نرمش کردن با نماز؟! آیا هدف از اینها صرفاً سلامت جسم است؟!
آیا بهتر نیست برای دفاع از دین، نسبت به آن معرفت صحیح کسب کنیم؟!
سکانس سوم: دینِ پوزیتیویستی
وقتی تلاش کردید تا مبتنی بر یافته‌های پوزیتیویستی (اثبات‌گرایی تجربی) دینِ خود را برای دیگران تبیین کنید، این انتظار را در آنها ایجاد می‌کنید که بجای عقلانیت فلسفی، همه مسائل دین را با مستندات تجربی برایشان شرح دهید؛ همه چیز حتی وجود خدا، ملائکه و موارد غیرمادی را! اینجاست که پوزیتیویسم الحادی، مخاطب شما را مبتنی بر اعتباری که شما به پوزیتیویسم داده‌اید، دعوت به بی‌دینی و الحاد می‌کند!
آیا عادت دادن افراد به شواهد نامطمئن پوزیتیویستی، تکیه‌گاه شایسته‌ای برای ذهن حقیقت طلب است؟! آیا ارزش آن را دارد تا با ترویج دینِ پوزیتیویستی، عزیزان خود را به سمت الحاد و بی‌دینی سوق دهیم؟!
آیا بهتر نیست برای دفاع از دین، نسبت به آن معرفت صحیح کسب کنیم؟!
